Rok później, wiosną 1000 roku, przybył do Gniezna z pielgrzymką cesarz Otton III. Młody władca państwu obejmującego większą część ówczesnego świata, marzący o utwo­rzeniu chrześcijańskiego Imperium Rzymskiego, szedł do grobu św. Wojciecha boso po topniejącym śniegu. W swoim zmarłym przyjacielu, biskupie- mecze unik u, widział patrona zjednoczenia całej Europy w imię miłości Chrystusa, 3 w polskim księciu. Bolesławie Chrobrym - swego sprzymie­rzeńca. Obdarował go własnym diademem cesarskim oraz kopki włóczni św. Maurycego, która była insygnium najwyższej władzy, tym samym uznając polskiego władcę za równego sobie. Dzięki temu pozycja Bole­sława Chrobrego i jego państwa na arenie międzynarodowej ogromnie wzrosła. Jak opisują kronikarze, polski książę podejmował cesarza z wielką okazałością, i obdarował czymś, co w średniowieczu miało największą wartość relikwia, (ramieniem) św. Wojciecha.

W trakcie Zjazdu Gnieźnieńskiego ogłoszono ustanowienie nowej metropolii i podległych jej biskupstw w Krakowie. Wrocławiu i Kołobrzegu, co świadczy o zasięgu i potędze młodego państwa piastowskiego Stolice arcybiskupi w Gnieźnie objął brat i towarzysz św. Wojciecha - bł. Radzim Gaudenty. Otton III ufundował w Akwizgranie i w Rzymie kościoły pw. św. Wojciecha, umieszczając w nich części otrzymanej od Bolesława Chrobrego relikwii.

Losy relikwii św. Wojciecha i ich autentyczność nie są do końca pewne Według czeskiego kronikarza Kośmy relikwie, które znajdowały się w Gnieźnie, zostały zabrane w 1038 roku podczas pustoszącego Polskę najazdu czeskiego Brzetysława i umieszczone w Pradze, w katedrze św. Wita gdzie spoczywają do dziś. Według polskich przekazów zrabowano jedynie część relikwii znajdującą się w ołtarzu, ponieważ reszta była ukryta. I dlatego w katedrze gnieźnieńskiej można obecnie oglądać wspaniały sarkofag z relikwiami św. Wojciecha Także w Trzemesznie, w benedyktyńskim klasztorze ufundowanym prawdopodobnie przez św. Wojciecha przed jego wyprawą misyjną, znajduje się urna i częścią relikwii świętego. Wreszcie, na prośbę prymasa Polski, karci Augusta Hlonda, rzymska relikwia części ramienia powróciła do Polski w 1928 roku i

Od średniowiecza św. Wojciecha otaczano w Polsce wielką czcią, widząc w nim orędownika w czasie pokoju i obrońcę podczas wojny, św, Wojciech jest głównym patronem Polski, dlatego jego święto - ustanowione na dzień jego śmierci, 25 kwietnia - obchodzi się jako uroczystość. Chociaż żył i umarł ponad tysiąc lat temu, jego przesłanie pozostaje wciąż aktualne. Dzisiaj widzi się w św. Wojciechu także patrona duchowej jedności Europy, który przypomina nam wszystkim o jej wspólnych, chrześcijańskich korzeniach.

Halina świrska